در ایران باستان به جای کلمات

در ایران باستان به جای کلمات :
"خانم" و "آقا" که ریشه مغولی دارد،اجدادخوش سلیقه ما
به زن "مهربانو" میگفتند، یعنی کسی که مهر خلق می کند
به مرد "مهر بان" می گفتند به معنای نگهبان مهر
حالا تو چه مهربانویی یا مهر بان این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات
جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود.