تفسیر قرآن
پیامهای آیه 3 سوره بقره
- ايمان، از عمل جدا نيست. در كنار ايمان به غيب، وظايف و تكاليف عملى مؤمن بازگو شده است. «يؤمنون... يقيمون... ينفقون»
- اساسى ترين اصل در جهان بينى الهى آن است كه هستى، منحصر به محسوسات نيست. «يؤمنون بالغيب»
- پس از اصل ايمان، اقامه ى نماز و انفاق از مهم ترين اعمال است. «يؤمنون... يقيمون... ينفقون» (در جامعه ى الهى كه حركت وسير الى اللّه دارد، اضطراب ها و ناهنجارى هاى روحى و روانى و كمبودهاى معنوى، با نماز تقويت و درمان مى يابد و خلأهاى اقتصادى و نابسامانى هاى ناشى از آن، با انفاق پر و مرتفع مى گردد.)
- برگزارى نماز، بايد مستمر باشد نه موسمى و مقطعى. «يقيمون الصّلاة» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.)
- در انفاق نيز بايد ميانه رو باشيم.(118) «ممّا رزقناهم»
- از هرچه خداوند عطا كرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و...) به ديگران انفاق كنيم. «ممّا رزقناهم ينفقون»(119) امام صادق عليه السلام مى فرمايد: از آنچه به آنان تعليم داده ايم در جامعه نشر مى دهند.(120)
- انفاق بايد از مال حلال باشد، چون خداوند رزق(121) هر كس را از حلال مقدّر مى كند. «رزقناهم»
- اگر باور كنيم آنچه داريم از خداست، با انفاق كردن مغرور نمى شويم. بهتر مى توانيم قسمتى از آن را انفاق كنيم. «ممّا رزقناهم»
-----
118) ممّا»، (مِن ما) است و يكى از معانى «مِن» بعض است. يعنى بعضى از آنچه روزى كرده ايم - نه همه را - انفاق مى كنند.
119) در اينگونه موارد كلمه «ما» به معناى هر چيز است.
120) بحار، ج 2، ص 17.
121) رزق»، به نعمت دائمى كه براى ادامه ى حيات طبق احتياج داده مى شود، اطلاق مى گردد و قيد تداوم و به اندازه ى احتياج، آن را از مفاهيمِ احسان، اعطاء، نصيب، اِنعام و حظّ، جدا مى كند. التحقيق فى كلمات القرآن، ج 4، ص 114.
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
- ايمان، از عمل جدا نيست. در كنار ايمان به غيب، وظايف و تكاليف عملى مؤمن بازگو شده است. «يؤمنون... يقيمون... ينفقون»
- اساسى ترين اصل در جهان بينى الهى آن است كه هستى، منحصر به محسوسات نيست. «يؤمنون بالغيب»
- پس از اصل ايمان، اقامه ى نماز و انفاق از مهم ترين اعمال است. «يؤمنون... يقيمون... ينفقون» (در جامعه ى الهى كه حركت وسير الى اللّه دارد، اضطراب ها و ناهنجارى هاى روحى و روانى و كمبودهاى معنوى، با نماز تقويت و درمان مى يابد و خلأهاى اقتصادى و نابسامانى هاى ناشى از آن، با انفاق پر و مرتفع مى گردد.)
- برگزارى نماز، بايد مستمر باشد نه موسمى و مقطعى. «يقيمون الصّلاة» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.)
- در انفاق نيز بايد ميانه رو باشيم.(118) «ممّا رزقناهم»
- از هرچه خداوند عطا كرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و...) به ديگران انفاق كنيم. «ممّا رزقناهم ينفقون»(119) امام صادق عليه السلام مى فرمايد: از آنچه به آنان تعليم داده ايم در جامعه نشر مى دهند.(120)
- انفاق بايد از مال حلال باشد، چون خداوند رزق(121) هر كس را از حلال مقدّر مى كند. «رزقناهم»
- اگر باور كنيم آنچه داريم از خداست، با انفاق كردن مغرور نمى شويم. بهتر مى توانيم قسمتى از آن را انفاق كنيم. «ممّا رزقناهم»
-----
118) ممّا»، (مِن ما) است و يكى از معانى «مِن» بعض است. يعنى بعضى از آنچه روزى كرده ايم - نه همه را - انفاق مى كنند.
119) در اينگونه موارد كلمه «ما» به معناى هر چيز است.
120) بحار، ج 2، ص 17.
121) رزق»، به نعمت دائمى كه براى ادامه ى حيات طبق احتياج داده مى شود، اطلاق مى گردد و قيد تداوم و به اندازه ى احتياج، آن را از مفاهيمِ احسان، اعطاء، نصيب، اِنعام و حظّ، جدا مى كند. التحقيق فى كلمات القرآن، ج 4، ص 114.
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۸۰۳
۰۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.