ما آن قناریِ به قفس خو گرفته ایم

ما آن قناریِ به قفس خو گرفته ایم
با تنگنای حجم نفس خو گرفته ایم

سیمرغِ زال پرورِ شهنامه ایم و حیف
با ناله های بالِ مگس خو گرفته ایم

یک عمر آرزوی من و تو به باد رفت
بیهوده با هوی و هوس خو گرفته ایم

چون گرده های زخمیِ اسبی چموش ما
با تازیانه های عسس خو گرفته ایم

از سیب های سرخ نبردیم بهره ای
با طعمِ تلخ و میوه ی گس خو گرفته ایم

ما کفترانِ بامِ حرم بوده ایم و حال
با چاه های نحسِ عبث خوگرفته ایم

"کوکو کجاست قمری مست سرود خوان؟"
مثلِ شتر به بانگِ جرس خو گرفته ایم