دوست داشتن از عشق برتر است

دوست داشتن از عشق برتر است.

عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی

اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال است.

عشق بیشتر از غریزه آب می خورد و هر چه از غریزه سر زند بی ارزش است

اما دوست داشتن از روح طلوع می کند و تا هر جا که یک روح ارتفاع دارد دوست داشتن نیز همگام با آن اوج می یابد.

عشق در غالب دلها ، شکل ها و رنگ های تقریباً مشابهی متجلی می شود و دارای صفات و حالات و مظاهر مشترکی است

اما دوست داشتن در هر روحی جلوه ای خاص خویش دارد و از روح رنگ می گیرد.

چون روح ها ، برخلاف غریزه ها هر کدام رنگی و ارتفاعی و بعدی و طعم و عطری ویژه خویش دارد.

میتوان گفت که به شماره هر روحی، دوست داشتنی هست.

عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست و گذر فصلها و عبور سالها بر آن اثر می گذارد

اما دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج، زندگی می کند و بر آشیانه بلندش روزو روزگار را دستی نیست.