لختے بخند...

لختے بخند...
اخم تو فضاے دل خانہ ام را سوگوار مے ڪند ...
اخم تو لبخندت را از خاطر دلم ڪوچ مے دهد ...
اخم تو احوال خوب شاعرانہ ے مرا مے گیرد...
نمے دانم چرا همہ اش فراموش مے ڪنم
ڪہ لبخندت ،
از دست غرور مردانہ ات بود که افتاد و شڪست...
مرد سڪانس هاے ممتد زندگے ام،
لحظہ اے بنشین
و لهجہ ے این دل حرف گوش نڪن را
براے اخم هایت ترجمہ ڪن...
ڪه"سایه"ات،
اینروزها ،
تمام سطرهاے زندگے اش،
شڪستہ است...

"سایه"