دلبری دارم که چشم مست او شیرازی است

دلبری دارم که چشم مست او شیرازی است
کار او با این دل بیچاره ام طنازی است

راه او دور است و بیتابم کنار پنجره
هر شب او با نور ماه شبزده همبازی است

صورتش گرد است و لبهایش چو دخت آذری
قد بلند است و دو چشمش مشکی و اهوازی است

می برد دل با هزاران عشوه و افسونگری
او خدای دلبری اما بت لجبازی است

هر زمان پرسیده ام آیا عروسم می‌ شوی؟
در زبان گوید که نه اما دلش هم راضی است
•