مهربانم با دل ما مهربانی می کنی

مهربانم با دل ما مهربانی می کنی
ناز شستت این چنین دل را روانی می کنی
حکم دل دادی به فرمانم بگو جان می دهم
عاقبت این عشق را یک شب جهانی می کنی
بوسه هنگام طلوع و تا خود پایان شب
ماجرای عشق باشد ، خب جوانی می کنی
وقت پرواز خیالم در کنارم هستی و
پرسه های در خیالم را نهانی می کنی
باز هم بیهوده میگویم که من کم دارمت
دیدم اینجا در کنارم زندگانی می کنی