ﺁﻧـــﻘﺪﺭ ﻧـﻔﺲ ﻣـﻲ ﮐــﺸﻢ …

ﺗـــﺎ ،

ﺗﻤـــﺎﻡ ﺷـﻮﺩ..

ﻫﻤـﻪ ﻱ ﺁﻥ “ﻫـــﻮﺍﻳــﻲ” ﮐـﻪ ،

ﺳـــﺮﺍﻍ ِ ﺗـــﻮ ﺭﺍ ﻣـﻲ ﮔــــﻴـﺮﺩ