خب برسیم به مطلب دوم در مورد پارک های بازی در آلمان.
چند نفری مطرح کرده بودن چقدر امکانات برای رشد بچه ها و تقویت مهارتهای مختلفشون در آلمان زیاده و حیف که ایران نیست و بچه ها اینطوری اینجا عقب می مونند و ...
در جواب این سوال دوتا نکته رو باید مد نظر قرار بدیم که دومی خیلی مهمتره!!
اول اینکه در ایران هم این امکانات تا حدی هست بیشتر اما در شهر های بزرگتر.
امکانات موجود در بقیه شهر ها هم به خاطر عدم فرهنگ سازی درست مثل ممنوعیت سگ گردانی و موسیقی و استعمال دخانیات به خوبی قابل استفاده نیست.
پس مشکل اول فرهنگ اشتباه مردمه نه نبود امکانات که اگر امکانات بهتر و مفصل تری بود هم با این وضع باز قابل استفاده نبود.
نکته دوم و مهم اینکه بیاین فرض کنیم اصلا ایران هیچ امکانات بازی و تفریحی که باعث رشد خلاقیت و تقویت مهارت بچه ها بشه نداره!
خب حالا باید چه کرد؟؟
من معتقدم فرزندپروری فرایندیه که نیاز زیادی به تفکر، مطالعه، صرف وقت و انرژی و گاهی پول داره.
همه والدین باید ببینند بچه هاشون با توجه به شرایط زندگی خودشون و استعداد ها و ضعف هاشون در چه زمینه ای نیاز به توجه ویژه دارن.
بچه های من اینجا فضای بازی راحت تر در اختیارشون هست اما در زمینه مذهبی، رشد معنویت، اخلاقیات و مهارت های ارتباط اجتماعی که در برخورد با فامیل و خویشاوند شکل میگیره کمبود اساسی دارن.
ما به عنوان والد کلی وقت و فکر و هزینه باید بکنیم تا یه ذره اش رو تو خونه با روش های مختلف جبران کنیم. یه مراسمی تو یه مسجد چهار تا شهر اونطرف تر هم باشه به اب و آتش میزنیم خودمون رو تا بریم، تا بچه ها اسم مسجد رفتن به گوششون بخوره
برلی شمایی که تو ایران هستید این مشکلات خیلی خیلی کمتره به جای اون والدین باید زحمت بکشن برن آخر هفته ها بیرون شهر، کوه و دشت و دمن!!
سخته؟ خسته این؟ وقت ندارین؟
ما اینجا بدتر از شما اما مجبوریم برای مسائل مذهبی وقت اضافه در نظر بگیریم.
تازه این رو هم در نظر داشته باشید اگر تلاش های مضاعف ما جواب نده قطعا فرزندانمون در بعد تربیت دینی آسیب جدی میخورن که جبران ناپذیره ولی اگر تلاش شما جواب نده شاید، فقط شاید بچه هاتون کمی خلاقیتشون کمتر بشه🤐🤐
اصلا قابل مقایسه نیست، هست؟؟
در جواب این سوال دوتا نکته رو باید مد نظر قرار بدیم که دومی خیلی مهمتره!!
اول اینکه در ایران هم این امکانات تا حدی هست بیشتر اما در شهر های بزرگتر.
امکانات موجود در بقیه شهر ها هم به خاطر عدم فرهنگ سازی درست مثل ممنوعیت سگ گردانی و موسیقی و استعمال دخانیات به خوبی قابل استفاده نیست.
پس مشکل اول فرهنگ اشتباه مردمه نه نبود امکانات که اگر امکانات بهتر و مفصل تری بود هم با این وضع باز قابل استفاده نبود.
نکته دوم و مهم اینکه بیاین فرض کنیم اصلا ایران هیچ امکانات بازی و تفریحی که باعث رشد خلاقیت و تقویت مهارت بچه ها بشه نداره!
خب حالا باید چه کرد؟؟
من معتقدم فرزندپروری فرایندیه که نیاز زیادی به تفکر، مطالعه، صرف وقت و انرژی و گاهی پول داره.
همه والدین باید ببینند بچه هاشون با توجه به شرایط زندگی خودشون و استعداد ها و ضعف هاشون در چه زمینه ای نیاز به توجه ویژه دارن.
بچه های من اینجا فضای بازی راحت تر در اختیارشون هست اما در زمینه مذهبی، رشد معنویت، اخلاقیات و مهارت های ارتباط اجتماعی که در برخورد با فامیل و خویشاوند شکل میگیره کمبود اساسی دارن.
ما به عنوان والد کلی وقت و فکر و هزینه باید بکنیم تا یه ذره اش رو تو خونه با روش های مختلف جبران کنیم. یه مراسمی تو یه مسجد چهار تا شهر اونطرف تر هم باشه به اب و آتش میزنیم خودمون رو تا بریم، تا بچه ها اسم مسجد رفتن به گوششون بخوره
برلی شمایی که تو ایران هستید این مشکلات خیلی خیلی کمتره به جای اون والدین باید زحمت بکشن برن آخر هفته ها بیرون شهر، کوه و دشت و دمن!!
سخته؟ خسته این؟ وقت ندارین؟
ما اینجا بدتر از شما اما مجبوریم برای مسائل مذهبی وقت اضافه در نظر بگیریم.
تازه این رو هم در نظر داشته باشید اگر تلاش های مضاعف ما جواب نده قطعا فرزندانمون در بعد تربیت دینی آسیب جدی میخورن که جبران ناپذیره ولی اگر تلاش شما جواب نده شاید، فقط شاید بچه هاتون کمی خلاقیتشون کمتر بشه🤐🤐
اصلا قابل مقایسه نیست، هست؟؟
۷۸۶
۰۹ دی ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.