یادداشت
#یادداشت
📝 بنیادگذاران بگم بگم بعد از انقلاب چه کسانی بودند؟
از جمله اتهاماتی که سالهاست از سوی جریان اصلاح طلب و روشنفکری نثار نیروهای انقلابی می شود، این است که انقلابیون و حزب اللهی ها اهتمامی به حفظ آبرو و حریم خصوصی مردم نداشته و به خصوص در منازعات سیاسی از این حربه علیه رقیب استفاده می کنند.
این حرف ممکن است مصادیق واقعی ای هم داشته باشد و حتما دارد و مواردی یافت می شود که نیرویی انقلابی به ناحق وارد حریم خصوصی کسانی شده یا در مورد گذشته افرادی بدون هیچ ضرورتی به افشاگری دست زده باشد که البته اقدامی محکوم بوده و قابل دفاع نیست اما سئوال این است که آیا چنین خطاهایی فقط در جریان انقلابی یافت می شود و ساحت اصلاح طلبان و اعتدالیون و متمایلان به غرب و روشنفکران مدعی تساهل و تسامح و حفظ حریم خصوصی و آبروی افراد، مبرای از این حرکتهای غیراخلاقی بوده است؟
امروز روزنامه های کیهان سال ۵۹ را مرور می کردم، به روز ۵ مرداد رسیدم. در این سال ـ که دوره ریاست جمهوری بنی صدر بود ـ چهره تازه در گذشته مرحوم دکتر ابراهیم یزدی از طرف امام خمینی (ره) سرپرست مؤسسه کیهان بود. چشمم به سرمقاله دکتر یزدی در صفحه اول کیهان افتاد. مضمون این سرمقاله دفاع دکتر یزدی از مخالفتش با اعتبارنامه شهید آیت در جلسه روز گذشته مجلس شورای اسلامی بود که او و احمد سلامتیان علیه آیت دو مسئله را مطرح کرده بودند. یکی ماجرایی که برای آیت در شهر دامغان قبل از انقلاب در سال ۱۳۴۶ شایعه شده بود و آن اینکه او روزی در کلاس درسش دختری را بوسیده است. (که یزدی این مسئله را به استناد اسناد ساواک مطرح می کند!) و دیگر رابطه آیت با حزب زحمتکشان در قبل از انقلاب.
شهید آیت از هر دوی این مسئله ـ که طرح مسئله اول به شدت با آبروی او بازی کرده بود و از سوی جریان بنی صدر و نهضت آزادی به طور گسترده در نشریات شان مطرح شده بود ـ جواب می دهد و نمایندگان را نسبت به دروغ بودن آن قانع می کند و موفق به کسب رای موافق نمایندگان می شود.
از جمله کسانی که در آن روزِ مجلس از آیت دفاع کرده بود و موثر واقع شده بود، شهید عزیز و سرافراز سیدحسن شاهچراغی ـ سرپرست بعدی مؤسسه کیهان ـ و نماینده مردم دامغان (شهر محل وقوع جرم اخلاقی! آیت به ادعای دکتر یزدی و سلامتیان) بود که این افشاگری غیراخلاقی را مردود دانسته و آن را محصول تلاش ساواک برای بدنام کردن دکتر آیت که در سال ۴۶ جوانی انقلابی و ضدرژیم شاه بود، اعلام کرد.
نکته مهمتر اینکه جناب دکتر یزدی به افشاگری علیه حریم شخصی و صلاحیت اخلاقی دکتر آیت در جلسه علنی مجلس که نمایندگان را قانع نکرد و اکثریت مجلس به صلاحیت آیت رای داد، اکتفا نکرده و روز بعد در سرمقاله روزنامه کیهان با تیتر «گزارش به ملت، رای کبود به آیت» افشاگری را به این عنوان که به مردم ایران گزارشی داده باشد، ادامه می دهد و ادعاهای مردودش را تکرار می کند!
خداوند همه در گذشتگان را رحمت کند و ما را نیز مورد عفو و مغفرت خود قرار دهد.
#مهدی_نصیری
#مجازی
#دوشنبه۱۳شهریور۹۶
🌐 @AfkarPress
📝 بنیادگذاران بگم بگم بعد از انقلاب چه کسانی بودند؟
از جمله اتهاماتی که سالهاست از سوی جریان اصلاح طلب و روشنفکری نثار نیروهای انقلابی می شود، این است که انقلابیون و حزب اللهی ها اهتمامی به حفظ آبرو و حریم خصوصی مردم نداشته و به خصوص در منازعات سیاسی از این حربه علیه رقیب استفاده می کنند.
این حرف ممکن است مصادیق واقعی ای هم داشته باشد و حتما دارد و مواردی یافت می شود که نیرویی انقلابی به ناحق وارد حریم خصوصی کسانی شده یا در مورد گذشته افرادی بدون هیچ ضرورتی به افشاگری دست زده باشد که البته اقدامی محکوم بوده و قابل دفاع نیست اما سئوال این است که آیا چنین خطاهایی فقط در جریان انقلابی یافت می شود و ساحت اصلاح طلبان و اعتدالیون و متمایلان به غرب و روشنفکران مدعی تساهل و تسامح و حفظ حریم خصوصی و آبروی افراد، مبرای از این حرکتهای غیراخلاقی بوده است؟
امروز روزنامه های کیهان سال ۵۹ را مرور می کردم، به روز ۵ مرداد رسیدم. در این سال ـ که دوره ریاست جمهوری بنی صدر بود ـ چهره تازه در گذشته مرحوم دکتر ابراهیم یزدی از طرف امام خمینی (ره) سرپرست مؤسسه کیهان بود. چشمم به سرمقاله دکتر یزدی در صفحه اول کیهان افتاد. مضمون این سرمقاله دفاع دکتر یزدی از مخالفتش با اعتبارنامه شهید آیت در جلسه روز گذشته مجلس شورای اسلامی بود که او و احمد سلامتیان علیه آیت دو مسئله را مطرح کرده بودند. یکی ماجرایی که برای آیت در شهر دامغان قبل از انقلاب در سال ۱۳۴۶ شایعه شده بود و آن اینکه او روزی در کلاس درسش دختری را بوسیده است. (که یزدی این مسئله را به استناد اسناد ساواک مطرح می کند!) و دیگر رابطه آیت با حزب زحمتکشان در قبل از انقلاب.
شهید آیت از هر دوی این مسئله ـ که طرح مسئله اول به شدت با آبروی او بازی کرده بود و از سوی جریان بنی صدر و نهضت آزادی به طور گسترده در نشریات شان مطرح شده بود ـ جواب می دهد و نمایندگان را نسبت به دروغ بودن آن قانع می کند و موفق به کسب رای موافق نمایندگان می شود.
از جمله کسانی که در آن روزِ مجلس از آیت دفاع کرده بود و موثر واقع شده بود، شهید عزیز و سرافراز سیدحسن شاهچراغی ـ سرپرست بعدی مؤسسه کیهان ـ و نماینده مردم دامغان (شهر محل وقوع جرم اخلاقی! آیت به ادعای دکتر یزدی و سلامتیان) بود که این افشاگری غیراخلاقی را مردود دانسته و آن را محصول تلاش ساواک برای بدنام کردن دکتر آیت که در سال ۴۶ جوانی انقلابی و ضدرژیم شاه بود، اعلام کرد.
نکته مهمتر اینکه جناب دکتر یزدی به افشاگری علیه حریم شخصی و صلاحیت اخلاقی دکتر آیت در جلسه علنی مجلس که نمایندگان را قانع نکرد و اکثریت مجلس به صلاحیت آیت رای داد، اکتفا نکرده و روز بعد در سرمقاله روزنامه کیهان با تیتر «گزارش به ملت، رای کبود به آیت» افشاگری را به این عنوان که به مردم ایران گزارشی داده باشد، ادامه می دهد و ادعاهای مردودش را تکرار می کند!
خداوند همه در گذشتگان را رحمت کند و ما را نیز مورد عفو و مغفرت خود قرار دهد.
#مهدی_نصیری
#مجازی
#دوشنبه۱۳شهریور۹۶
🌐 @AfkarPress
۱.۸k
۱۷ شهریور ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.