عصر عصر تنهاییست

عصر عصر تنهاییست ،
نگاه که کنی میبینی همه ترجیح میدهند صندلی جلوی تاکسی بنشینند ،
همه تلاش میکنند آهنگهاشان را تنهایی گوش بدهند،
هیچکس دوستی را برای همیشه اش نگاه نمیدارد چون اینجور چیزها تاریخ مصرفشان گذشته،
وسیله های آشپزخانه ها نیازی به مادر ندارند
و دوربینهای عکاسی نیازمند کسی نیست که بتواند بگوید سه،دو،یک..
خودت نگاه کن میبینی سلفی ها و مونوپادها چقدر خوب تنهایی را حفاظت میکنند تا
مجبور نشوی از رهگذری در پارک خواهش کنی پرتره ی زیبایی از دوستیهایتان رسم کند
و مجبور نشوی لبخندی از اجبار تحویلش بدهی...
چون نه دوستی هست نه رهگذری،
همه ی رهگذر ها درحال چک کردن پیام هستند ،
هرکدام از سرنشینان تاکسی آهنگی را به تنهایی گوش میدهند ،
اگر خدایی ناکرده روزی از اجبار سوالی از کسی پرسیدی حتما بابت خدشه دار شدن
حریم وسیع تنهایی اش مفصل عذر بخواه ،
یادت باشد آن چند نفری که هنوز دوروبرت هستند را نپرانی ،
مراقب دوستیهایمان باشیم....