از خدا و به سوی خدا

چشيدن مزه ايمان يك چيز است و چشيدن مزه ارتباط با پروردگار چيز ديگر

ارتباط با پروردگار و راز و نياز كردن با خداوند مهربان سفره‌اي است كه براي همه مخلوقات جهان از جن و انس گرفته تا حيوان و نبات باز است و هر كس با فطرت انساني و عمق دل خود تنها با ذره‌اي صداقت و بدون هيچ سازوكاري مي‌تواند رو به سوي خداوند كند و درد دل بگويد.

امّا مزه ايمان و يقين به حضور و نفوذ پرودگار عالم در ذره ذره عالم وجود به جهت مقدمه‌اي كه لازم دارد و آن صداقت و زهد حقيقي قلب به معناي رها شدن از هر آنچه غير از او و اولياء اوست، اتفاقي نيست كه براي هر مخلوقي رقم بخورد و عنايت خاصي از جانب پروردگار متعال نسبت به بنده مي‌طلبد.

اتفاقي كه در سرزمين كربلا افتاد و ياراني كه صادقانه همچو پروانه به دور ولي زمان خويش اباعبدالله‌الحسين(عليه‌السلام) گشتند و صحنه دل از هر آنچه غير خدا و رضاي خدا بود پاك كردند، پرشكوه‌ترين و چشم‌نوازترين مثال در معرفي كساني است كه حقيقتاً مزه ايمان را چشيدند.

امام صادق(عليه السلام)
«دل‌هايتان شيريني ايمان را نمي‌چشد مگر اينكه از دنيا رويگردان شود»

پاورقي
1-كافي، جلد2،ص128
دیدگاه ها (۱)

باید یاد بگیریم

آبروداری

مکر و حیله پروردگار

قلب مریض

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط