غلامرضا روحانی شاعر مشهدی
زنده‌یاد "سید غلامرضا روحانی" شاعر خراسانی، با تخلص "اجنه" در ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۲۷۶ خورشیدی، در مشهد به دنیا آمد. پدرش "میرزا سید شکرالله" متخلص به "آزادی" و جدش "میرزا سید محمد تفرشی" متخلص "بهعلی"، از شاعران دوره قاجار بودند.
انتشار اشعارش در سال ۱۲۹۸ در حالی که بیش از ۲۲ سال از عمر وی نمی‌گذشت در جرائد و نشریات مختلف تهران از قبیل: گل زرد، امید، نسیم شمال، ناهید و توفیق آغاز گردید، و در سال ۱۳۰۰ به عضویت انجمن ادبی ایران درآمد. این انجمن ابتدا در منزل "شیخ‌الرئیس افسر" و بعدها در منزل استاد "محمد علی ناصح" برقرار گردید. در سال ۱۳۰۲ به همکاری با بعضی کلوپ‌های نمایش و موسیقی، از جمله جامعه باربد پرداخت که استاد "اسماعیل مهرتاش" مؤسس آن بود.
در سال ۱۳۱۳ مجموعه‌ای از شعرهایش با نام «طلیعه فکاهیات روحانی» با مقدمه سید محمد علی جمال‌زاده چاپ شد که در سال ۱۳۱۴ تجدید چاپ ولی مجدداً پس از مدت کوتاهی در بازار نایاب گردید. بعد از آن مجموعه کامل‌تری از اشعار و فکاهیات او در سال ۱۳۴۳ تحت عنوان «کلیات اشعار و فکاهیات روحانی، اجنه» در انتشارات سنائی به چاپ رسید.
مردم امروزه بسیاری از اشعار وی را به عنوان ضرب‌المثل بکار می‌برند بدون آنکه بدانند سراینده‌ی آن‌ها که بوده‌است. از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره نمود:
- یکی یه پول خروس
- ماشین مشتی ممدلی - نه بوغ داره نه صندلی
- حلوای تن تنانی / تا نخوری ندانی
- افاده‌ها طبق طبق / سگ‌ها به دورش وق و وق
- سه پلشت آید و زن زاید و مهمان برسد.
وی سرانجام در ۸ شهریور سال ۱۳۶۴، در ۸۷ سالگی در تهران درگذشت. استاد جمال‌زاده او را «رئیس طایفه فکاهی سرایان» می‌نامد و ملک الشعرای بهار نیز در شعر خود، به دنبال ایرج میرزا و سید اشرف‌الدین گیلانی (نسیم شمال) از وی یاد می‌کند.
گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
انتشار اشعارش در سال ۱۲۹۸ در حالی که بیش از ۲۲ سال از عمر وی نمی‌گذشت در جرائد و نشریات مختلف تهران از قبیل: گل زرد، امید، نسیم شمال، ناهید و توفیق آغاز گردید، و در سال ۱۳۰۰ به عضویت انجمن ادبی ایران درآمد. این انجمن ابتدا در منزل "شیخ‌الرئیس افسر" و بعدها در منزل استاد "محمد علی ناصح" برقرار گردید. در سال ۱۳۰۲ به همکاری با بعضی کلوپ‌های نمایش و موسیقی، از جمله جامعه باربد پرداخت که استاد "اسماعیل مهرتاش" مؤسس آن بود.
در سال ۱۳۱۳ مجموعه‌ای از شعرهایش با نام «طلیعه فکاهیات روحانی» با مقدمه سید محمد علی جمال‌زاده چاپ شد که در سال ۱۳۱۴ تجدید چاپ ولی مجدداً پس از مدت کوتاهی در بازار نایاب گردید. بعد از آن مجموعه کامل‌تری از اشعار و فکاهیات او در سال ۱۳۴۳ تحت عنوان «کلیات اشعار و فکاهیات روحانی، اجنه» در انتشارات سنائی به چاپ رسید.
مردم امروزه بسیاری از اشعار وی را به عنوان ضرب‌المثل بکار می‌برند بدون آنکه بدانند سراینده‌ی آن‌ها که بوده‌است. از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره نمود:
- یکی یه پول خروس
- ماشین مشتی ممدلی - نه بوغ داره نه صندلی
- حلوای تن تنانی / تا نخوری ندانی
- افاده‌ها طبق طبق / سگ‌ها به دورش وق و وق
- سه پلشت آید و زن زاید و مهمان برسد.
وی سرانجام در ۸ شهریور سال ۱۳۶۴، در ۸۷ سالگی در تهران درگذشت. استاد جمال‌زاده او را «رئیس طایفه فکاهی سرایان» می‌نامد و ملک الشعرای بهار نیز در شعر خود، به دنبال ایرج میرزا و سید اشرف‌الدین گیلانی (نسیم شمال) از وی یاد می‌کند.
گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی
۲۴۴
۰۸ تیر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.