به خدا گفتم

به خـــدا گفتم!
چرا مرا از خاک آفریدی؟
چرا از آتش نيستم؟!
تا هرکه قصد داشت بامن بازی کند،
او را بسوزانم!

خدا گفت: تو را از خاک آفريدم
تا بسازي! . . . نه بسوزاني!

تو را از خاک، از عنصري برتر ساختم...
تا با آب گـِل شوي و زندگي ببخشي...
از خاک آفریدم تا اگر آتشت زنند!...
باز هم زندگي کني و پخته تر شوي...
باخاک ساختمت تا همراه باد برقصي...
تا اگر هزار بار تو را بازی دادند، تو برخيزي ! . . . سر برآوري!
در قلبت دانهٔ عشق بکاري!
و رشد دهي و از ميوهٔ شيرينش زندگی را دگرگون سازی!
پس به خاک بودنت ببال...

قدر لحظه لحظه زندگیمونو بدونیم...