اسماعیل «سَمبل» است؛ «سَمبل» وابستگی. اسماعیل قرار نیست ق

اسماعیل «سَمبل» است؛ «سَمبل» وابستگی. اسماعیل قرار نیست قربانی شود! بلکه وابستگی است که می باید قربانی شود؛ اسماعیل سمبل وابستگی های ماست...

وابستگی های دنیوی، وابستگی به فرزند، وابستگی به پدر و به مادر و وابستگی به مال و ثروت، غرور، حسادت، خودشیفتگی، بخل و... و ... و ...

چرا عید است؟
چون روزی که قطع وابستگی میکنی باید عید بگیری؛ باید شاد باشی و جشن بگیری...
به تعداد سالهای عمرمان حداقل باید یک قربانی بدهیم؛ امسال غرورم را قربانی می کنم؛ سال دیگر حسادتم را و ...
تا سرانجام خالی از هرگونه وابستگی و دلبستگی، آماده درک حضور ‌حق‌ باشیم؛
آنگاه است که به مقام ابراهیم نزدیک می شویم و با تمام وجود تسلیم.

فراموش نکنید! در کنار قربانی کردن گوسفند، چیزهای دیگری نیز باید قربانی کرد....

«قربان» عید سرسپردگی و قربانی کردن «من» های وجودمان مبارک...