بین شهری ک بدان راباخودش همراه کرد.

بین شهری ک بدان راباخودش همراه کرد.
خوب بودن های توخیلی تورادلخواه کرد
درسیاهی هاسپیدی زودمی آید به چشم
ماه راچادر سیاه شب قشنگ و ماه کرد

آخرین زورِمزاحم ها به توبد گفتن است
آه اُمل خواندن تواوج عجز دشمن است
زورشان برده ست شیرین هستی و دورازخطا
ژست روشنفکری و قشرمگس هاروشن است

درمیان مردمی ک هرزه گی فرزانگیست
مُزد عاقل بودن توتهمت دیوانگیست
چادرت بال و پری پنهان برایت ساخته
آخرِاین پیله ای که بسته ای پروانگیست
قبل از ٱزادی خدادرگیربَنْدَتْ میکند
صبرکنی یعنی خودش دارد پسندت میکند
چادرت را سر کن ای بانووی خوبم شک نکن
سربه زیری های نابت سربلندت میکند

آه باید درغم حُسن ختامش گریه کرد
تاابدباغبطه باید برمرامش گریه کرد
سالهابیرون نیامد دوره ی کشف حجاب
آن زنی ک وقت مرگ او،امامش گریه کرد