در ایران باستان سال کبیسه نداشتیم و به جای آن در انتهای 1

در ایران باستان سال کبیسه نداشتیم و به جای آن در انتهای 120 سال یک ماه اضافه میکردند و آن ماه را جشن میگرفتند!

دعای "120 ساله شوی" به آرزوی نیک مردم برای دیدن این جشن اشاره دارد.