آدمیزاد است دیگر

🌱🍒آدمیزاد است دیگر...
گاهی جوری وانمود به سرسختی و خنثی بودن می‌کند که گمان می‌کنی بویی از احساس نبرده و گاه آنقدر بهانه‌گیر و دل نازک می‌شود، که برای باریدن منتظر جرقه‌ایست.
گاه مرهم زخم همه است و گاه در تلاش برای علاج دردهای خودش، ناکام‌ترین.
همیشه این‌طور بودم.
درست آن وقت‌هایی که آرامش وجودت، از من نشأت می‌گرفت، مبتلا به دردی لاعلاج بودم که راهی به التیام نداشت.
خم به ابرو نمی‌آوردم که حتی برای یک لحظه هم که شده، غصه‌هایت را از یاد ببری.
مگر خاصیت عاشق بودن همین نیست که برای درمان دردهایش، بغض‌هایت را جوری قورت دهی که انگار آب به آب نمی‌جنبد؟
مسیر فکری من در عشق، همین بود.
بگذریم.
بگذریم، که گذشتن گاهی ضروری‌ترین لازمه برای ادامه دادن در این چرخه‌ی نامتعادل زندگی‌ست، هرچند تلخ، هرچند خالی از حس.
در عشق، اما همیشه نقطه‌ی مقابلم بودی.
تلاشی نمیکردی برای در کنارم بودن.
خب همیشه مرغ همسایه یک پا داشت، نه؟
اصلا فکر می‌کنم وجودِ ماندن نداشتی.
درست شنیدی. ماندن " وجود " می‌خواهد.
این‌که با هزار بهانه‌ی نماندن، پی هزار و یکمین دلیل برای وفادار بودن بگردی.
وفاداری در عشق، دل نمی‌خواهد!
وجود می‌خواهد و کمی جرئتِ ماندن،
که تو نداشتی...🌱🍒

#سید_مصطفی_ساداتی