ای خورشید هایتان همیشه تاریک

ای #خورشید هایتان همیشه #تاریک
و #ستارگان تان #بی_سو
ای مرثیه سرایان #هرزه گرد
وامانده در #تابوت های تن
با شمایم
- با شما-
به کدامین #گناه می کشید؟
شما که ارتفاع غرور واژگونه یتان
حضیض #ذلت
وفرومایگیست
به کدامین #گناه می کشید؟
به کدامین؟
کام هاتان #تلخ
شبهاتان بی #مهتاب
و #زمین هاتان پاره پاره
در شوره زار وجودتان
-رستن-
گناهیست نا بخشودنی
اما من
-بدینسان-
سبز ایستاده ام