ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯽ .
ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯽ .
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺗﻮ
ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﺩ
ﺷﺪﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﺩﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺕ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ
ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺟﺪﺍﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ . ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ
ﻣﺪﻝ ﺑﺎﻝﺍ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﻋﺘﺶ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ؛
ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﺨﺖ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﯾﺎﺭﺕ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ ﺳﺮ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯽ ﺳﻮﺍﺭﺵ ﺑﺸﻮﯼ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮ ﺑﺎ ﺑﺮﮐﺘﺖ
ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ .
ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺧﯿﺎﻟﻬﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯾﺖ ﻋﺒﻮﺭ
ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ؛ ﺷﯿﺸﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺎﮔﺮﺩ
ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ
ﺁﻧﻄﺮﻓﺘﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ: «ﺑﺮﺳﻮﻧﻤﺖ«!
ﺯﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻭ ﺭﻭ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺎﺷﯿﻦ
ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺑﻪ ﺁﻧﻄﺮﻑ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﭘﭻ ﭘﭻ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ .
ﮐﻤﯽ ﺁﻧﻄﺮﻓﺘﺮ ﯾﮑﯽ ﺩﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺁﻧﻄﺮﻓﺘﺮ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ
ﺑﭽﻪ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﺍﻧﯽ ﺳﻤﺖِ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭﻟﯽ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ !
ﺻﺪﺍﯼ ﺿﺒﻂِ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﻧﻈﺎﺭﻩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ . ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻓﺮﻋﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﭙﯿﭽﺪ، ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭ
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽِ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺮ ﻣﯽ
ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ
ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭﯾﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺟﻠﻮﯼ
ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻭﻗﻮﻉ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ .
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ
ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﯿﺴﺖ،
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺧﻤﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ
ﯼ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ . ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮﻫﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ
ﯾﮏ ﺗﺎﮐﺴﯽِ ﻏﺮﺍﺿﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﻧﺪ :
« ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﯼ ﺩﺍﺩﺍﺵ ؟
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺗﻮ
ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﺩ
ﺷﺪﻧﺸﺎﻥ ﺑﺎﺩﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺕ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ
ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺟﺪﺍﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ . ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ
ﻣﺪﻝ ﺑﺎﻝﺍ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﻋﺘﺶ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ؛
ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﺨﺖ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﯾﺎﺭﺕ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ ﺳﺮ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯽ ﺳﻮﺍﺭﺵ ﺑﺸﻮﯼ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮ ﺑﺎ ﺑﺮﮐﺘﺖ
ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ .
ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺧﯿﺎﻟﻬﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯾﺖ ﻋﺒﻮﺭ
ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ؛ ﺷﯿﺸﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺎﮔﺮﺩ
ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ
ﺁﻧﻄﺮﻓﺘﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ: «ﺑﺮﺳﻮﻧﻤﺖ«!
ﺯﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻭ ﺭﻭ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺎﺷﯿﻦ
ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺑﻪ ﺁﻧﻄﺮﻑ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﭘﭻ ﭘﭻ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ .
ﮐﻤﯽ ﺁﻧﻄﺮﻓﺘﺮ ﯾﮑﯽ ﺩﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺁﻧﻄﺮﻓﺘﺮ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ
ﺑﭽﻪ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﺍﻧﯽ ﺳﻤﺖِ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭﻟﯽ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ !
ﺻﺪﺍﯼ ﺿﺒﻂِ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﻧﻈﺎﺭﻩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ . ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻓﺮﻋﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﭙﯿﭽﺪ، ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭ
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽِ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺮ ﻣﯽ
ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ
ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭﯾﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺟﻠﻮﯼ
ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻭﻗﻮﻉ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ .
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ
ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﯿﺴﺖ،
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺧﻤﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ
ﯼ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ . ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮﻫﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ
ﯾﮏ ﺗﺎﮐﺴﯽِ ﻏﺮﺍﺿﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﻧﺪ :
« ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﯼ ﺩﺍﺩﺍﺵ ؟
۱.۴k
۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.