ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ

ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﺷﺎﻋﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪﻯ

ﺩﻝ ﺻﺒﻮﺭ ﺻﺒﻮﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﺧﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﺳﻮﺕ ﻭ ﮐﻮﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﻏﺮﻕ ﺩﻟﻤﺮﺩﮔﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻣﺎ
ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺎ ﻫﻖ ﻫﻘﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﺑﺎ ﺩﻭﭼﺸﻢ ﻧﻤﻮﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﺷﻮﺭ ﺑﯽ ﺣﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍﺭﺩ
ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺯﻭﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﻧﺰﺩﯾﮏ
ﺳﺒﺰ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻓﮑﻮﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻔﻬﻤﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻻﺟﺮﻡ ﺑﺎ ﺷﻌﻮﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﺯﯾﺮ ﺗﺮﮐﻪ ﻭ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺟﻬﻞ
ﺑﺎ ﺷﻌﻮﺭ ﺷﺮﻭﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ
ﮐﻮﭼﻪ ﺍﺵ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﺟﺎﺩﻩ ﯼ ﺑﯽ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯿﻤﯿﺮﺩ ...