هیچ ابری باریدن را اجازه نمی گیرد از آسمان

هیچ ابری باریدن را اجازه نمی گیرد از آسمان.
دلش که بگیرد به هر گذار و رهگذاری برسد، می بارد!
من شبیه ابری سرگردانم! بی اجازه می آیم،
هوار می شوم روی این صفحه ی ساکت که سینه سپید کرده
من ترجیح می دهم ابر باشم. بی اجازه بیایم، گاه به گاه ... آسمان خیالتان را بارانی کنم...
کاش باران را دوست داشته باشی