تو که رهدی بهار از مالمون ره

تو که رهدی بهار از مالمون ره
گل سهری که جون ایدادمون ره

تو که رهدی گلا باوینه مردن
تمام لاله هامون جون سپردن

تو که رهدی عزادارن پیایل
تو که رهدی بریدن سیت هزار پل

هوای سنگر و لول تفنگت
به قربون قد و بالای قشنگت

بیو بابا بشینم مو کنارت
ببوسم خاک چار گوشه‌ی مزارت

چَویل از شرم تو خیلی کم آوی
کِلوس کوه منگشت هم خم آوی

مثال مادری کز غم بخونه
گو یو صدای کوگ کوهسار خومونه

غباری به سر قبرت ببردم
بویه که وه داغت خو نبردم

تو که رهدی بهار از وارمون ره
گل سهری که جون ایدادمون ره