آدم وقتی بداند که ندارد و نمی تواند داشته باشد

آدم وقتی بداند که ندارد و نمی تواند داشته باشد،
به نداشتن عادت می کند؛
اصلا فراموش می کند که می تواند داشته باشد.
اما خدا نکند که فکر کنی می توانستی داشته باشی و حالا نداری !
حتی بدتر از آن،
خدا نکند نبض ضعیف امید به "داشتن"، همیشه کنج دلت برقرار باشد،
آن وقت نه "داری" و نه می توانی به نداشتن عادت کنی :)
گاهی باید دعا کرد که به جای بذر امید ،
بذر ناامیدی در دلت کاشته شود.

نا امیدی همیشه بهتر از امید واهیست.
نا امیدی حتی بهتر از انتظار است.
انتظار ذره ذره آب می کند تا به استخوان برسد، و ریشه‌ات را بسوزاند...



⦃#𝑺𝒆𝒕𝒂𝒓𝒆𝒉★⦄