🔶 اباحه گرایی در معماری
🔶 اباحه‌گرایی در معماری
🔸 هارولد لاسکی در مقدمه کتاب «ظهور ليبرال اروپایی» گفته است:
«طی چهار قرن گذشته تفکر ليبرال آموزه برجسته تمدن غرب بوده است»
🔸 اصالت اباحه يعنی هيچ واجب و حرامی وجود ندارد، هيچ قاعده، هندسه خاص، هيچ نظم و استانداردی حاکم نيست بلکه فرم آزاد، پلان آزاد و اباحه‌گری در تمامی قواعد معماری حاکم می‌شود. وقتی همه چيز مباح است و همه چيز طبق خواسته‌ها و تمايلات شخصی است، ديگر سخن دين، جايگاهی نخواهد داشت.
🔸 از ديد هابز، انسان آزاد کسی است که اگر ميل به انجام کاری داشته و قدرت و ذکاوت انجام آن را داشته باشد با مانعی روبرو نشود (آربلاستر، ۱۳۷۷: ۸۴). چنانچه سندل نيز در اين باب میگويد: «شخص، تنها در صورتی آزادی سياسی ندارد که علی رغم داشتن توانايی و قدرت لازم، ديگران او را از رسيدن به هدفش باز دارند» (ساندل، ۱۳۷۴: ۲۶). در بيانی ديگر اين آزادی به اصالت اباحه‌گری معنی می‌شود.
🔸 انسان، آزاد آفريده شده و اختيار، يک موهبت الهی است، چنانچه استاد مطهری نيز میگويند: «...موجودات زنده برای رشد و تکامل به سه چيز احتياج دارند:
تربيت، امنيت و آزادی» (شهيد مطهری، ۱۳۸۹: ۲۶۱ - ۲۵۹). و نيز در قسمتی ديگر میگويد: «آزادی براي انسان کمال است؛ اما «کمال وسيله‌ای» و نه «کمال هدفی» (همان: ۳۴۹ - ۳۴۵).
🔸 اين تفکر و جهان‌بينی به صورت‌های مختلفی وارد معماری می‌شود. گاه اين انديشه با يک مانيفست به طور کاملا مستقيم و گاه به شکل غير مستقيم نمودار می‌گردد. اما آنچه مهم است، جاگيری اين فرهنگ در انديشه مصرف کننده است؛ که در معماری، اين انديشه در کالبد نمودار می شود و ناخواسته در تفکرات تک تک افرادی که حتی يک بار از اين بنا استفاده میکنند وارد می‌شود.
🔸 «ليبرالیسم، ميل به آزادی مطلق دارد. البته هرگز نمی‌توان به مطلق بودن آزادی فتوا داد، چرا كه آزادی مطلق، خودستيز است و به نفی خود می‌انجامد»
🔸 هارولد لاسکی در مقدمه کتاب «ظهور ليبرال اروپایی» گفته است:
«طی چهار قرن گذشته تفکر ليبرال آموزه برجسته تمدن غرب بوده است»
🔸 اصالت اباحه يعنی هيچ واجب و حرامی وجود ندارد، هيچ قاعده، هندسه خاص، هيچ نظم و استانداردی حاکم نيست بلکه فرم آزاد، پلان آزاد و اباحه‌گری در تمامی قواعد معماری حاکم می‌شود. وقتی همه چيز مباح است و همه چيز طبق خواسته‌ها و تمايلات شخصی است، ديگر سخن دين، جايگاهی نخواهد داشت.
🔸 از ديد هابز، انسان آزاد کسی است که اگر ميل به انجام کاری داشته و قدرت و ذکاوت انجام آن را داشته باشد با مانعی روبرو نشود (آربلاستر، ۱۳۷۷: ۸۴). چنانچه سندل نيز در اين باب میگويد: «شخص، تنها در صورتی آزادی سياسی ندارد که علی رغم داشتن توانايی و قدرت لازم، ديگران او را از رسيدن به هدفش باز دارند» (ساندل، ۱۳۷۴: ۲۶). در بيانی ديگر اين آزادی به اصالت اباحه‌گری معنی می‌شود.
🔸 انسان، آزاد آفريده شده و اختيار، يک موهبت الهی است، چنانچه استاد مطهری نيز میگويند: «...موجودات زنده برای رشد و تکامل به سه چيز احتياج دارند:
تربيت، امنيت و آزادی» (شهيد مطهری، ۱۳۸۹: ۲۶۱ - ۲۵۹). و نيز در قسمتی ديگر میگويد: «آزادی براي انسان کمال است؛ اما «کمال وسيله‌ای» و نه «کمال هدفی» (همان: ۳۴۹ - ۳۴۵).
🔸 اين تفکر و جهان‌بينی به صورت‌های مختلفی وارد معماری می‌شود. گاه اين انديشه با يک مانيفست به طور کاملا مستقيم و گاه به شکل غير مستقيم نمودار می‌گردد. اما آنچه مهم است، جاگيری اين فرهنگ در انديشه مصرف کننده است؛ که در معماری، اين انديشه در کالبد نمودار می شود و ناخواسته در تفکرات تک تک افرادی که حتی يک بار از اين بنا استفاده میکنند وارد می‌شود.
🔸 «ليبرالیسم، ميل به آزادی مطلق دارد. البته هرگز نمی‌توان به مطلق بودن آزادی فتوا داد، چرا كه آزادی مطلق، خودستيز است و به نفی خود می‌انجامد»
۱.۴k
۰۷ آبان ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.