و

ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼ ﺍﻡ !
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻻ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ .
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻢ و ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﯼ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﺩﺍﺭﯼ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮﻭﻡ ﺗﻮﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺳﯿﮕﺎﺭﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﻢ .
ﻋﺎﺷﻖِ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﻡ . ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ، ﺍﺯ ﭼﯿﺪﻥ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﯿﺎﯾﻨﺪ !
ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ حتی ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ ﺍﺯ ﺳﯿﻨﻪ ﻭ ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﻢ ﺭﻭﯼ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﺸﻮﯼ ﺩﻧﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺧﺮﺩ ﮐﻨﯽ .
ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼ ﺍﻡ ! ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ ﻓﻘﻂ ، ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﻭ ﺍﻣﻦ ﺗﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﭘﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﮕﻮ !
ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﺑﯿﺎ
ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﻭ

#علیرضا_آدینه