نمایی از محوطه دانشگاه شهید چمران اهواز

پرنده ایم و قفس جای جاودانه ی ماست
خیالمان که قفس تا همیشه خانه ی ماست
چنان پریده ز سر شوق پر گشودن ما
که میله های گره خورده آشیانه ماست
چنان به کُنج قفس دلخوشیم و بس خرسند
که آسمان رها خالی از نشانه ی ماست
کسی که قسمت ما را نمود کُنج قفس
خودش اسیر خوش آوایی ترانه ی ماست
تمام عالم خلقت نباشد این دنیا
چه جلوه ها که در آنسوی آسمانه ماست
آسمانه: سقف
دلیل این دل آیینه سانِ بی غل و غش
زِ اشک های تَر و گریه ی شبانه ی ماست
از آن زمان که امانت به دوشمان افتاد
تمام زحمت هستی به روی شانه ی ماست
چنان زبانزد عالم شدیم در این عشق
که ماندگارترین قصه هم فسانه ی ماست
آسمانه : سقف
اسماعیل معظمی گودرزی خرداد ۱۴۰۴: ه‍. خ