ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﺐ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﺵ
ﻧﻤﯽﺩﺍﺭﻡ
ﻣﯽﺍﻧﺪﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﺮﺩﯾﺪﯼ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻟﯿﻠﯽ
ﺗﻮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺭﺧﺸﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﻣﯽﺗﺎﺑﯽ
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﻐﺮﻭﺭﻡ
ﺳﭙﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺸﻪﺯﺍﺭ ﺧﺰﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﺷﺎﯾﺪ ﮔﻠﯽ ﺑﺮﻭﯾﺪ
ﺷﺒﯿﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻮﺋﯿﺪﯾﻢ .
ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﻫﺮﮔﺰ