قبول دارم زندگی کردن به دشواری رانندگی در جاده ای است که

قبول دارم زندگی کردن به دشواریِ رانندگی در جاده ای است که مقصدش را نمیدانیم!
اما اگر مقصدرا بما میگفتند...
جزء به جزء...
چه زمانی به سربالایی یا سرپایینی خواهی رسید..
چه زمانی کنار جاده درخت های بلندی روییده اند...
یاکجای جاده همسفری ایستاده است...
مثل فیلم یا کتابی که انتهای آن را بما میگویند...
دیگر چه ذوق برای دیدن یاخواندنش هست...
قبول کنیم هیجان زندگی به همین مسیر ِپُر پیچ و خم است نه به مقصدی که برای رسیدن به آن عجله داریم...