راه بی هراس

«أَيُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِيرٌ وَ جُوعُهَا طَوِيلٌ.»؛ یعنی:«اى مردم، در راه هدايت و دینداری به علّت تنها بودن و كمى‏ پيروان آن (و بسيارى مخالفين) نگران نباشيد[راه اعتقاد قلبی داشتن به خداوند متعال، بی هراس است ، حتّی هر اندازه که تنها باشید.]، زيرا مردم گرد آمده ‏اند بر سر خوانى كه سيرى آن اندك و گرسنگيش بسيار است (به زينت و آرايش دنيا دل بسته ‏اند كه بزودى فانى مي شود، و بر اثر دلبستگى و پيروى نكردن از حقّ در قيامت به عذاب و گرفتارى بى ‏پايان مبتلى مى‏ گردند).»؛ «o you people! Don,t be afraid if you see that there are only a few people in the way of god.».[نهج البلاغه/ خ 201 و تراثُ الائمه/ص169=میراث امامان/ ص169=ALI, THE LEADER].