قیامت عرصه رویارویی با پروردگار

قیامت همان عرصۀ رویارویی با پروردگار است
و قلمرو ظهور و تعیَن عالم غیب می‌باشد و در این دوران‌‌، نهان هر کسی آشکار می‌شود و لذا عرصۀ توبۀ بزرگ و تاریخی کلّ بشریت است. طبق همین معارف درمی‌یابیم که قیامت عرصۀ تفرید و تجرید نفس یعنی تنهائی فزاینده انسانهاست و در آن دوران جز خدا هیچ یاور و پناهی نیست و جز خداشناسی هیچ راه نجاتی نیست و آن بواسطه خودشناسی در رابطه با یک پیر فرزانه است که به مثابۀ امامی‌زنده می‌باشد‌. و لذا دهها سخن در احادیث شیعی وجود دارد که انسان بدون امام را کافر و گمراه می‌خواند که منظور امام زنده است بعنوان پیر و مراد عرفانی.

منبع:
دایرة المعارف عرفانی جلد دوم، فصل اول- فلسفه قیامت و آخرالزمان،صفحه7، اثر استاد علی اکبر خانجانی