طعم طمع

طعم طمع

🔸 دقیقاً یک سال پیش بود که امام خامنه‌ای در جمع مبلغین و طلاب حوزه‌های علمیه کشور فرمودند: «قوام نظام (اسلامی) به مردم و قوام مردم هم به ایمانشان است و اگر ایمان مردم نباشد نظام نخواهد بود. #حفظ_نظام اوجب واجبات است، بنابراین #حفظ_ایمان_مردم واجب است».

🔸 امام صادق (ع) در پاسخ به فردی که از حضرت در مورد عاملی که ایمان را در قلب انسان تثبیت می‌کند پرسیده بود، می‌فرمایند: « الّذي يُثَبّتُهُ فيهِ الوَرَعُ ، و الّذي يُخْرِجُهُ مِنهُ الطَّمَعُ »
بر این اساس یک تجویز راهبردی برای حفظ نظام جمهوری اسلامی (که وابسته به حفظ ایمان مردم است) زدودن #طمع از قلب مردم است، اما متأسفانه شاهد این هستیم که خود نظام با نهادها و کارگزارانش به افزایش طمع در مردم دامن می‌زند.

🔸 از دهه هفتاد بر اساس سیاست‌های دولت سازندگی به تدریج سبک زندگی بورژوازی در طبقه متوسط جامعه پدیدار شد. نهاد بورس و پیام‌های بازرگانی تلویزیون مبتنی بر بازاریابی اغوایی نیز از نیمه آن دهه به این موضوع سرعت بخشید. این سبک زندگی که محسن هاشمی پدر خود را بنیان‌گذار آن در ایران می‌نامد (۱)، منجر به شیوع سوداگری و منفعت‌طلبی شخصی در جامعه شده است. طمع برای کسب سود بشتر، علاوه بر اینکه اعتقاد به مفهوم قرآنی #رزق را در زندگی ما کم کرده، رحم و انصاف نیز از جامعه ما گرفته است. مردم از نیمه شب پشت در بانک برای خرید دلار و سکه و کسب سود چند میلیونی صف می‌کشند، فروشنده به خریدار و موجر به مستاجر رحم نمی‌کند و ... . همان‌طور که طمع عامل #هبوط حضرت آدم شد، عامل هبوط انسانیت برخی از ما نیز شده است.

🔸 پدیده خطرناک طمع علاوه بر اینکه می‌تواند ایمان را از قلب آحاد جامعه خارج کند، قدرت این را دارد که خواصی چون قاضی شُریح و عمر بن سعد را در مقابل امام حسین (ع) قرار دهد.

🔸 اکنون یک سال از حکم فقهی امام خامنه‌ای مبنی بر اوجب واجبات بودن حفظ نظام و همچنین واجب بودن حفظ ایمان مردم می‌گذرد. متأسفانه این احکام نه از سمت دفتر رهبری برجسته شد و نه طُلّابی که در ۲۱ تیر ماه ۱۴۰۲ در حسینیه امام خمینی حضور داشتند. ظاهراً این موارد نیز باید به کتاب «حرف‌های گمشده» اضافه شوند.
--------------------------
1. www.khabaronline.ir/news/1851747

@Ebrahim_Nowrouzi