قل اعوذ برب عاشقها ملک الناس اله عاشقها

قل اعوذ برب عاشق‌ها ، مَلِک الناس ، الهِ عاشق‌ها

قل اعوذُ ، از اینکه دنیا را بزند آتش آهِ عاشق‌ها

اشکشان دانه‌ های انگور است ، گریه نه ، پرده‌هایی از شور است

حلقه‌ ی کهکشانی از نور است ، گوشه‌ ی خانقاه عاشق‌ها

«ماه من» در خسوف خود پیچید از میان دریچه وقتی دید

آسمان آسمان ، تفاوت داشت «ماه گردون» و ماه عاشق‌ها

«عین، شین، قاف » واژه‌هاشان را این حروف سفید میسازد

حرف‌های سیاه پیدا نیست روی تخته سیاه عاشق‌ها

لبِ ذهن مرا قلم می دوخت ، واژه‌ بر روی کاغذم میسوخت

آخر اسم مقاله‌ام این بود : «عاشقی از نگاه عاشق‌ها»

دل من باز هم صبوری کن ، باز از چشم‌هاش دوری کن

تو به من قول داده بودی که نکنی اشتباه عاشق‌ها