حکمت نهج البلاغه

حکمت ۴۱ نهج البلاغه

قَلْبُ الْأَحْمَقِ فِي فِيهِ، وَ لِسَانُ الْعَاقِلِ فِي قَلْبِهِ.

📘 ترجمه:
قلب احمق در دهان او و زبان عاقل در قلب او قرار دارد.

🔹 توضیح و معنا:
امام (ع) در این جمله کوتاه، تفاوتی بنیادین میان انسان عاقل و انسان نادان را بیان می‌فرماید:

قلب احمق در دهان اوست: یعنی احمق هر چه در دل دارد، بی‌درنگ بر زبان می‌آورد. او نمی‌اندیشد که گفتارش چه پیامدی دارد، و زبانش بر او حاکم است، نه عقل و دلش.

زبان عاقل در قلب اوست: یعنی انسان خردمند، زبانش تابع دل و اندیشه اوست. هر سخنی را نخست با عقل و قلب خود می‌سنجد، سپس اگر گفتنش را شایسته دید، بر زبان می‌آورد.

🪶 به تعبیر دیگر، نادان می‌گوید تا بیندیشد؛ ولی خردمند می‌اندیشد تا بگوید.

#نهج_البلاغه_حکمت41
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_مهر_404
#لجمن_04_7_605