رفته بودم سفری سمت دیار شهدا

رفته بودم سفری، سمت دیار شهدا

که طوافی بکنم گرد مزار شهدا

به امیدی که دل خسته هوایی بخورد

متبرک شود از گرد و غبار شهدا

هر چه زد خنجر احساس به سرچشمه ‏ی چشم‏

شرمگینم که نشد اشک، نثار شهدا

خشکی چشم عطش خورده، از آنجاست که من‏

آبیاری نشدم، فصل بهار شهدا

چون نشد شمع که سوزد دل سنگم شب عشق‏

کاش میشد که شود سنگ مزار شهدا

آخرین خط وصایای دل من این است‏

که به خاکم بسپارید کنار شهدا

جاتون خالی بود