ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ

ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ
ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺒﺮﻫﺎﺗﺎﻥ ﺯﺧﻢ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﺑﺎ ﺭﯾﺸﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻡ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ
ﺩﺭ ﮐﻤﯿﻦ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﯽ ﺯﻧﯿﺪ ﺑﺎ
ﺟﻮﺟﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﺷﯿﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ
ﻣﯽ ﺯﻧﯿﺪ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑُﺮﯾﺪ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐُﺸﯿﺪ ﺑﺎ
ﺭﻭﯾﺶ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻐﺾ ﻗﻨﺎﺭﯼ ﻫﺎ
ﺻﺪﺍﺗﻮ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪﻩ ﺍﺟﺎﻕ ﮐﯿﻨﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﮔُﻼﺗﻮ ﺳﻮﺯﻭﻧﺪﻩ
ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﯼ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑُﺮﺩﻩ ﭘﯿﺎﻡ
ﺳﺮﺥ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺎ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻣﺮﺩﻩ ﭼﺸﺎﺕ ﻣﺜﻞ ﺷﺐ
ﺑﺎﺭﻭﻧﯽ ﺩﻟﺖ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﭘﻨﻬﻮﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﯼ ﺯﻧﺪﻭﻧﯽ
ﺑﺨﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﺩﻝ ﻣﺜﺎﻝ ﺗﯿﻎ ﮔُﻞ ﺯﺭﺩﻡ ﯾﻪ ﺷﻌﺮ ﺧﺴﺘﻪ
ﯼ ﭘُﺮ ﺩﺭﺩﻡ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﻗﺎﯾﻖ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔِﻞ
ﻏﻢ ﻏﺮﯾﺐ ﮐﺪﻭﻡ ﻏﺮﻭﺑﯽ ﮐﻪ ﻋﻄﺮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﯼ ﺗﻨﺖ
ﻧﮕﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﮐﺪﻭﻡ ﺳﺘﺎﺭَﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﭘﺎﺭَﺳﺖ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ
ﭘﯿﺮﻫﻨﺖ ﻣﻦ ﻭﺗﻮ ﭼﻠﻪ ﻧﺸﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﭘُﺮ ﺍﻧﺪﻭﻫﯿﻢ ﻣﻦ ﻭ
ﺗﻮ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻏﺮﻭﺏ ﺭﻭ ﮐﻮﻫﯿﻢ ﻣﻦ ﻭﺗﻮ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ
ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻏﺮﻭﺏ ﺭﻭ ﮐﻮﻫﯿﻢ ﭼﺮﺍﻍ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﻣﺎ ﺩﯾﮕﺮ
ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﻧﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻏﻢ ﺯﺩﻩ ﯼ ﺷﻬﺮﻡ ﻧﻤﯿﺰﻩ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻐﺾ ﻗﻨﺎﺭﯼ ﻫﺎ ﺻﺪﺍﺗﻮ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪﻩ
ﺍﺟﺎﻕ ﮐﯿﻨﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﮔُﻼﺗﻮ ﺳﻮﺯﻭﻧﺪﻩ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﯼ
ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑُﺮﺩﻩ ﭘﯿﺎﻡ ﺳﺮﺥ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺎ ﺗﻮ
ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻣﺮﺩﻩ ﭼﺸﺎﺕ ﻣﺜﻞ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﻭﻧﯽ ﺩﻟﺖ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ
ﭘﻨﻬﻮﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﯼ ﺯﻧﺪﻭﻧﯽ ﺑﺨﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﺩﻝ ﻣﺜﺎﻝ
ﺗﯿﻎ ﮔُﻞ ﺯﺭﺩﻡ ﯾﻪ ﺷﻌﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﯼ ﭘُﺮ ﺩﺭﺩﻡ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﻗﺎﯾﻖ
ﺍﻣﯿﺪﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔِﻞ