پیامبران و پادشاهان خالق محتوای آخرالزمان.

ادبیات داستانی آخرالزمانی و پسا آخرالزمانی. ادبیات داستانی آخرالزمانی و پَسا - آخرالزمانی گونه ای از ژانرهای علمی - تخیلی، خیال پردازی علمی، پادآرمان شهر و وحشت است که در آن تمدن زمین ( یا سیارۀ دیگری ) نابودشده یا در حال فروپاشی است. https://youtube.com/@Prophets_Kings
آخرالزمان ممکن است رویدادی اقلیمی، مانند اثر گریز گلخانه ای؛ نجومی همچون یک رویداد برخوردی؛ مخرب، مانند هولوکاست هسته ای یا کاهش منابع؛ پزشکی، مانند همه گیری طبیعی یا دست ساز؛ آخرالزمان مانند روز حساب، ظهور دوم و رگناروک؛ یا خیال انگیزتر، مانند آخرالزمان زامبی، تصاحب هوش مصنوعی، تکینگی فناوری، تبه ژن شناسی یا حمله بیگانگان باشد.
ادبیات آخرالزمانی و اسطوره ای در جوامع مختلف باستانی بابلی و یهودی وجود داشته که به پایان جهان و جامعه بشری پرداخته، مانند حماسه گیلگمش مربوط به ۲۰۰۰–۱۵۰۰ سال پیش از میلاد.
اولین رمان آخرالزمانی در اوایل سدهٔ نوزدهم نوشتهٔ مری شلی به نام آخرین فرد منتشر شد.
این ژانر پس از جنگ جهانی دوم یعنی زمانی که امکان نابودی جهانی به وسیله جنگ افزار هسته ای به عرصهٔ بحث همگانی وارد شد محبوبیت یافت. با این حال ردّ عمده رمان های پسارستاخیزی را می توان از اوایل سدهٔ نوزدهم یعنی زمانی که مری شلی رمان آخرین فرد را منتشر کرد یافت.