باز کن دفتر شعرت غزل آورده کسی

باز کن دفتر شعرت غزل آورده کسی
شاعری دلزده کِز کرده کنار قفسی

قفسی ساخته از باور و دلتنگی خویش
قفسی سخت تر از اهن و فولاد بسی

کسی از کوچه ی تنهایی او رد نشود
هر کسی میگذرد هم به هوای هوسی

هیچ کس همدم تنهایی این مرد نشد
درد بسیار و دریغ از کس و فریاد رسی

شاعری دلزده با حسرت و اندوه شبی
داشت میگفت امان از غم بی هم نفسی