يه دوستى داشتم هميشه ميگفت:

يه دوستى داشتم هميشه ميگفت:
وقتى شب يكيو ناراحت ميكنى
صبح با كمال پر رويى باهاش چشم تو چشم نشو و يه جورى برخورد نكن كه انگار عين خيالتم نبوده.
اون آدم شبشو به زور صبح كرده
و با رفتار بدت صدبار ديگه هم ناراحت شده.
مسئوليت دلى رو كه ميشكنى قبول كن.
يكى غمگين شده، اين چيز كمى نيست.
باور كن شب به اندازه ى كافى غم داره.
تو بدترش نكن؛
يا همون شب از دلش در بيار
يا صبح كارى نكن كه فكر كنه هيچ ارزشى براى ناراحتيش قائل نيستى.