گاهی انسان در سکوت خویش به فهمی عمیقتر از هر گفتوگویی

گاهی انسان در سکوتِ خویش، به فهمی عمیق‌تر از هر گفت‌وگویی می‌رسد.
می‌آموزد که آرامش، در شتاب نیست؛ در پذیرشِ مسیر است.
روزگار، هرگز بی‌سبب نمی‌گذرد — هر نگاه، هر لبخند، هر اشک، درسی در دل دارد.
شاید شکستن، مقدمه‌ی ساختنی تازه باشد...
و شاید رهایی، زیباترین شکلِ ماندن.