بعد از تو همه چیز تغییر کرد . .

بعد از تو همه چیز تغییر کرد . .
بعد از تو هرگز پایم را به هیچ کافه ی جدیدی نگذاشتم ؛ بارها به کافه ی دوست داشتیمان رفتم اما پشت همان میز همیشگی ننشستم میدانی که کدام کافه را میگویم ؟
خبری از قهوه ی تلخ نبود ؛ من آن چیزی را میطلبیدم که تو دوست داشتی ؛ چای بهارنارنج !
چای در دست ساعت ها در گوشه کناری مینشستم و خودمان را میدیم که تو می خندیدی و من شیدای لبخندت میشدم خودم را لایق نوشیدن آن چای نمیدانستم فقط چند ساعتی با عطرش زندگی میکردم آن روز ها هم گذشت . .
دیگر کفش هایم مرا به هیچ کافه نبردند ؛ شعمدانی هایم که هیچ کاکتوس هایم هم از نبودنت خشکیده اند . .
بعد از تو موهایم هرگز رنگ نوازش ندیدند ؛ هیچکس نبود که دلبری هایش تسکین درد بی درمانم باشد ؛ لباس سفیدم که دوستش داشتی پوسید . .
بعد از تو نخوابیدم که خوابت را ببینم ؛ نشد و نتوانستم ؛ دائم به تو فکر کردم و آخ از سدی که هرگز ترمیم نشد‌‌‌ . .
موهایم سپید شدند و روزگارم سیاه در خیالم بودی اما در کنارم ؛ نه !
خیلی وقت بود که خانه ات را از کنارم به خیالم منتقل کرده بودی . .
در نبودنت همه چیز عوض شد اما من نه ؛ من باز هم دلبری هایت را بی جواب نمی گذاشتم اما این‌بار تنها در خیالم . !