نوشداروی دیر به مزار رسیده این نام واقعی توست که دیر

"نوشداروی دیر به مزار رسیده." این نام واقعی توست، که دیر رسیده‌ای و امید به شفا در دلم مرده و چنان منجمدم که قطب‌ها از دلم یخ برمی‌دارند و روی کبودی دلشان می‌گذارند.
جادویی نمانده عزیزدلم. نه در سکوت طولانی صبورانه تو و نه در اشتیاق مدام سرکوب‌شده‌ی من. همه‌چیز ملال مطلق است، مثل برگی پامال شده‌ام که نه شوق بازگشت به شاخه را دارد و نه مجالی برای بهره از آزادی.
به یاد بیاور ستاره‌های آسمان مرده‌اند و ما به خاطره‌ای دور نگاه می‌کنیم. به خاطره‌ای دور از من فکر کن، بوسه‌ای برایم بفرست، و به از یاد بردنم ادامه بده