دلم کنجی و نوری آفتابی و سکوتی ناب

دلم کنجی و نوری، آفتابی و سکوتی ناب

دلم اندیشه‌ای آرام و حالی خوش
دلم دریا، طبیعت، کوه، جنگل،
بیشه‌زاری دور

دلم آرامشی بی‌غصه می‌خواهد ...
رها باید شوم، آرام‌تر باشم.
کجایی پنجره! ای خواب آرامِ درختان
را نمایانگر

کجایی رختخوابی دنج و جایی دنج
و شب‌هایی خیال‌اندود،
کجایی ای رهایی‌بخشِ این انسان طغیانگر...


🌼🌸🌼🌸🌼🌸