بعد مرگم در غزلهایم مرا پیدا کنید

بعد مرگم در غزل‌هایم مرا پیدا کنید
آیه‌های عشق را در شعر من معنا کنید
مرغ عشقم در حصار واژه‌ها زندانی است
پشت پلک پنجره بال و پرش را وا کنید
کوچه گردی گاه و بی‌گاه شعر بنجل میخرد
شاه بیتی از مرا با روی خوش اهدا کنید
گاه گنجشکی کنار شعر من پر میزند
طفلکی را کَم کَمَک از حال من جویا کنید
قایقم در ساحل حسرت اگر جا مانده بود
نیمهٔ شب قایقم را راهی دریا کنید
شعر بارانم کنید ای دوستداران غزل
با شب شعری درون خانه‌ام غوغا کنید
محض حفظ ظاهر و لاف رفاقت هم شده..
چند بیتی از غزل‌های مرا نجوا کنید
آنچه با من کرد دنیا با کسی دیگر نکرد
بی وفایی‌های دنیا را کمی افشا کنید
من که از نامهربانی‌هایتان دق کرده‌ام
لااقل با شعر هایم مهربان تر تا کنید