صائب تبریزی هم پیرامون

#صائب_تبریزی هم پیرامون
همین اندیشه ابیاتی زیبا دارد :
عمر زاهد همه طی شد به تمنای بهشت
او ندانست که در ترک تمناست بهشت
این چه حرفی است که در عالم بالاست بهشت
هر کجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت
دوزخ از تیرگی بخت درون من وتوست
دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت