بنتو (به ژاپنی: 弁当 べんとう Bento) به خوراک قابل حمل در آشپزی

بنتو (به ژاپنی: 弁当 べんとう Bento) به خوراک قابل حمل در آشپزی ژاپنی گفته می‌شود. بنتوها به دو گروه بزرگ تهیه شده در منزل و گروه عرضه شده در بازار تقسیم می‌شوند. در کشور ژاپن تاریخ تهیهٔ بنتو به دوران باستان بازمی‌گردد. می‌توان ادعا کرد که از نظر گستردگی و تنوع، غذاهای قابل حمل ژاپنی در مقایسه با کشورهای دیگر بی‌نظیر هستند.

افزایش محبوبیت بنتو و اصطلاح آن را می‌توان به قرن دوازدهم در دوره کاماکورا ردیابی کرد.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های بنتوی ژاپنی بکار بردن غذاهایی است که صرف آن‌ها به صورت سرد نیز مطبوع و خوشمزه باشد. بنتوی سنتی ژاپن معمولاً از گوهان (برنج پختهٔ ژاپنی)، انواع ماهی، گوشت (جانوران غیر دریایی)، و اوکازو (انواع غذاهایی که با برنج مصرف می‌شوند.) و همچنین ترشی‌جاتی مثل اومه‌بوشی و تسوکه‌مونو (ترشی) تشکیل می‌شود. همچنین اونیگیری و ایناری‌زوشی (یک نوع سوشی) نیز به عنوان بنتو بکار رفته و در بین مردم بسیار محبوب هستند.

بنتو در بسیاری از نقاط ژاپن به آسانی در دسترس است، از جمله فروشگاه‌های رفاه، فروشگاه‌های بنتو (弁当屋، bentō-ya)، ایستگاه‌های راه‌آهن، و فروشگاه‌های بزرگ. با این حال، خانه‌داران ژاپنی اغلب وقت و انرژی خود را صرف ناهارهای جعبه‌ای با دقت آماده برای همسر، فرزندان یا خودشان می‌کنند.

در ژاپن، معمولاً مادران برای بچه‌هایشان بنتو درست می‌کنند تا به مدرسه ببرند. از آنجا که ساخت بنتو ممکن است کمی طول بکشد، برخی از مادران مواد را از شب قبل آماده می‌کنند و صبح روز بعد قبل از رفتن فرزندانشان به مدرسه همه چیز را جمع و بسته‌بندی می‌کنند.

اغلب این انتظار اجتماعی از مادران است که برای فرزندان خود بنتو تهیه کنند تا هم از نظر تغذیه ای متعادل و هم از نظر زیبایی شناختی غذای دلپذیر ایجاد کنند. این فعالیت از مادر انتظار می رود و جامعه به طور کلی بر آن تاکید دارد و در موسسات مهدکودک رایج است.

#فرهنگ_ملل #فرهنگ_ژاپن #بنتو #تزئین_غذا #غذای_ملل #تاریخ #آشپزی #آشپزی_ژاپنی #سوشی #ژاپن