يعني از وقتي يادم مياد همين بوده ...

يعني از وقتي يادم مياد همين بوده ...
انگار يِچي هميشه افتاده دنبالم هرجا ميرم باهام مياد ! انگار دوس نداره ولم كنه ...
ما بهش ميگيم غم ، شمارو نميدونم ...
يعني هرچي فك ميكنم ميبينم اَ قديم بوده هنو هم هس . انگار اين وسطا از ما خوشش اومده ، ديگه حالا مگه ول ميكنه ...
يه جوري شده وسط كار ، تفريح ، خوشي ، خواب ، شب ، روز ، دِيقه به دِيقه هي مياد يه سري بهمون ميزنه و ميره ...
خلاصه كه من با غم بزرگ شدم ....
تو بهترين لحظه هاي زندگيمم غم رو حس كردم...
شبا باهاش خوابيدم ، صُبا باش بيدار شدم ...
شده بخشي اَ زندگيم ...
هر جا برم ، تو هر حالي باشم همينه ، هست ...
يه ديالوگ داره محسن كيايي تو فيلم مطرب كه ميگه ، آدم بدبخت هرجا بره بدبخته ، چه ايران ، چه امريكا ، چه تركيه ...
آدمه غمگينم همينه ...
تو هر حالي ، هر جايي غم باهاشه ...
الان كه دارم اينارو مينويسم دور اَ اين مردم ، دور اَ اين شلوغيا ، يه جاي ديگه ام ! يه جاي خوب ...
حالمم خوبه !
يعني يه جوره ديگه حالم خوبه ، يه جوره قشنگي .
اما با همه ي اينا اون غمه باهامه ...
ميخندم اما ، چشام نميخنده ...
ميفهمي كه ؟ 🍃💔😔
برام دعا کنید 🙏

‌‌‌ ‌