به سقف خیره شدن های قبل خواب بس است
بخواب فکر و خیالات بی حساب بس است
مرا به عالم و آدم چکار تا غم هست
اگر که منم این رفیق ناب بس است
سکوت پاسخ افکار عشق من به تو است
مرا اهل سخن گفتن ای جواب بس است
بی تو بودن ودرد نرسبدن تا کی
دویدن و نرسبدن به این سراب بس است
میان برزخ ووصل و فراق بس است
بیا و یکسره کن کار رو عذاب بس است 😔😔
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.