خوﺷﺒﺨﺘﯽ ﮔﺎهی ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺩﻡ ﺩﺳﺘﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯿﻤﺶ !

خوﺷﺒﺨﺘﯽ ﮔﺎهی ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺩﻡ ﺩﺳﺘﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯿﻤﺶ !
ﮐﻪ ﺣﺴﺶ ﻧﻤﯿﮑﻨﯿﻢ !
ﭼﺎﯾﯽای ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺮایمان ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ ﻭ ﻣﯿﺨﻮردیم ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ ...
ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ بزرگ و زبر بابا را گرفتن ، ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ ...
ﺧﻨﺪﻩﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﯿﻬﺎﻣﺎﻥ ، ﺷﯿﻄﻨﺖﻫﺎ ، ﺁﻫﻨﮓﻫﺎﯼ ﻧﻮﺟﻭﺍﻧﯿﻤﺎﻥ ، ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ ...
ﺍﻣﺎ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺷﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ ...
ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏُﺮﻏﺮ ﺧﻮﺭﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﺮﻧﮓ ﯾﺎ ﭘﺮ ﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ !
ﺳﺮﺩ ﯾﺎ ﺩﺍﻍ ﺍﺳﺖ !
ﺯﻭﺭ ﺯﺩﯾﻢ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺑﺎ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺪﻭﯾﻢ !
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺳﺎﮐﺖ ، ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻏﺮﻏﺮ ﮐﺮﺩﯾﻢ
ﻭ ﺗﻮﭘﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮐﻮﺑﯿﺪﯾﻢ !
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﯾﺎ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺷﺎﯾﺪ !
ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺭﻓﯿﻖ ﺟﺎﻧﻢ ، ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ،
ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯾﻬﺎﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ ،
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﺪﺭ بدان .

#Good_Evening
#Summer