دت کوهدشتی

بـايد دلخوشى‌هاى هرچند كوچک را هم در هوا قاپيد و قابشان گرفت. بـايد اين دلخوشى‌ها را آرام و عميق نفس كشيد و وارد تمام ذرات وجود كــرد تا يادمان نـرود، قوى باشيم و هنوز چيزهايى هستند كه دليل لبخند ما باشند. بـايد با تمام قدرت روبروى غصه‌ها ايستاد و قـاطعانه گفت: من كـم نمى‌آورم و شكستت مى‌دهم !